37.5 ثانیه از آخرین بوسه شما

نه گفتن به شما راحتتر از شنیدن این جمله شما بود. اینجا در قلب من خیلی درد می کند ، نه اینکه انتظار نداشتم ، نه حالا ، شاید هرگز.

به همین دلیل است که این آخرین بوسه را از شما می خواهم. نه خیلی طولانی ، نه خیلی کوتاه فقط از ثانیه 37.5 از تماس لبهای خشک من با سرب رژ لب در دهان گوشتی تو. بدون مقدمه ، بیشتر از آغوش در شرایط جدید ، نرم ، قوی ، شدید ، تا زمانی که نفس شما را در پشت گوش چپم و ضربان شما را در استخوان جناغ من تحت فشار قرار گرفته توسط نوک پستان راست احساس کنم.

بدون تعصب آنچه که بود، چه چیزی نبود، خیلی کمتر از آنچه -ما می دانیم- نخواهد بود. این که با احساس پروانه های یک بار به چشمان من نگاه می کنی ، که ما با استخوان هایمان گریه می کنیم برای آنچه مانده است ، برای آنچه مانده است ، برای چه -فرض می کنم- ما هرگز نمی دانیم کجاست.

که امروز لبهایت را به من قرض می دهی ، برای من ، و امروز لبهایم را به عنوان باند می گیری. نه قوی ، نه نرم ، نه زبانی ، نه خیلی. من فقط می خواهم جادوی نفس شما را با تماس شیمیایی احساس کنم -من می دانم- که ستون فقرات شما را در لوره پژمرده می کند و در سقوط آزاد کیتلرمرها من شکسته می شود.

ثانیه 15 احساس خود را در نومیدی خود احساس کنید آدامس Clorets حافظه ای که قبل از آن وجود داشت قبل از اینکه چیزها از بین بروند -و برنده شدن- برای اطمینان از اینکه نگاهت در بی خوابی مرا تعقیب می کند ، لبخندهای لطیف و خنده هایت مانند پژواک چیلیون ها با گریه ماهیگیران از دست رفته گم شده است، در تاریکی شدید، که در آن چیلیکا.

ثانیه 15 برای تایید اینکه هیچکس نمی تواند عاشق شود -یا متوقف کردن انجام آن- شب ، عصر ، شب ، دیگری. برای فراموش کردن بین پاهای دختر دیگر ، ناله های تو با او ، تو را در هاله شکمش دفن می کند و در بوسه لب هایش زنده می کند -این بوسه-.

ثانیه 7 با شما رشد می کند، به یاد داشته باشید که هنوز در جایی زندگی می کنید و فراموش می کنید که دیگر با من نیستید -نه در فضای من- ، بله در زمان من که دلتنگ من می شوی ، که فراموشم می کنی ، در فرهایت ، با رنگی که لحظه می خواست ، با رنگ خاکستری که به طور معصوم وجود دارد. تا تو را بر سنگ قفسه سینه ام لمس کنم ، تا در سکته مغزی ، ناخنهایت را در کنار رودخانه های پشتم زنده کنم ، حتی اگر دیگر وجود نداشته باشی.

نیم ثانیه برای آن روز -یا شب- هنگامی که ضرب و شتم به سمت بالا و در سمت راست می رسد، زمانی که خون مویرگ های من را تغذیه نمی کند و لب هایم خشک می شوند، زیرا آنها دیگر زندگی نمی کنند ...

شما می توانید از این طرف احساس کنید -و دیگر- برای آخرین و اولین بار، حس این بوسه.

با عرض پوزش برای بچه ها که از وبلاگ بازدید کردند ناخواسته خواستن بود.