Retro 286
اتفاقات شگفت انگیزی در جهان رخ می دهد -من به اورسولا گفتم-. درست در آنجا، در طرف دیگر رودخانه، انواع دستگاه های جادویی وجود دارد، در حالی که ما همچنان مانند الاغ زندگی می کنیم. (صد سال تنهایی)
سالها بود که من در دبیرستان بودم که یک مهندس نیکاراگوئه ای یک عدد 286 را با یک مانیتور 15 اینچی تک رنگ به انبار پروژه آورد. یادم می آید که وقتی دیدم چگونه می توان kardex را روی صفحه نمایش حروف سبز رنگی که به نام Foxbase استقبال می کنند ، با تغییر رنگ سایه ها در پاسخ به صفحه کلید ، مات و مبهوت نگه داشتم ، متعجب شدم.ماوس نبود- پس از آن می دیدم که خطاهای دستی من به راحتی یافت می شود ، زیرا موجودی تقریباً با یک کلیک راه اندازی شد و من فقط مجبور شدم خروجی های هر روز را مقایسه کنم تا ببینم کدام درخواست اشتباه است ... همه با یک دستور فوق العاده به نام "موجودی را انجام دهید".
-این برای تو نیست- ویلاویچنسیو به من گفت ، نام خانوادگی او بود. این برای خورخه است. چه کسی رئیس انبار و حقوق و دستمزد بود. یک پسر تا حدودی باسواد که به نظر می رسید از روی خط نوشته هایی که نوشت ، از مصری ها آموخته است ، نیتش خوب است و با مهربانی باربا جوکا نامیده می شود.
آن دستگاه چنان کنجکاوی مرا ایجاد کرد که در نهایت در لحظات تنهایی وارد روالهای مختلفی شدم که در منوی حروف از پانلی ساخته شده بود که حتی بدون نشان دادن کنسول DOS باز می شد. من خیلی آگاهی نداشتم که برخی از برنامه ها ، بسیاری از آنها فایده ای دارند ، برای چه هستند ، به همین دلیل من به دلیل تغییراتی که در حالت مرورگرها ایجاد کرده ام ، لمس دستگاه ایمن را ممنوع کردم تا ببینم آیا به روزرسانی فرم ها پویا است.
این سالها پیش بود ، اگرچه چیز کمی باعث تغییر شیدایی من شده است که می دانم چگونه یک اسباب بازی تکنولوژیکی وجود دارد که انگشتان من آن را لمس نکرده اند. باید در خون باشد. وقتی به این عکس نگاه می کنم ، اولین کامپیوتر را نشان می دهد (Pentium MMX) من در اختیار من با میوه کارگر من بود من به ارمغان می آورد ترکیبی از نوستالژی و رضایت به عنوان من آن روزها لذت می برد ... سهولت از این نوشته تلطیف کند، بی نتیجه.
دختری که چشمانم را روشن می کند می گوید در آن عکس جادو وجود دارد. در آن زمان پسرم روح خانواده بود ، پالونسئت 54 سانتیمتر قد ، که آمد و رفت در کابل مودمی که از آن عبور کردم برای اتصال به اینترنت و تلفن در اتاق نشیمن عبور کردم. در آن عکس ساده احساسات زندگی من ، پسرم ، قلمی که همسرم به من هدیه داده بود ، میز کارکرده ای که خریداری کردیم و ابزاری که با آن وام مسکن خانه خود را پرداخت کردم در زمانی که حقوق کافی نبود ، متمرکز شده بود.
زندگی قابل تغییر است. فناوری های منسوخ نیز همین طور است. چه کسی فکر می کند که من در پایان قسمت زیادی از وقت آزاد خود را صرف نوشتن در مورد آنچه در این محیط می گذرد ، می کنم. و با آنچه این پیشرفت کرده است ، من هنوز احساس شیدایی می کنم که در دو سال آینده مرا تصویب می کند ... با سبک به مک ، با اصول به اوبونتو ، با اعتقاد به نرم افزار OSGeo ... خواهیم دید.
بله... چندین چیز تغییر کرده است: از SAICIC به Neodata، از AutoCAD به Microstation، از Homestead به Wordpress، از دسکتاپ به iPad، از هارد دیسک به Dropbox، از 64 kbps به 3G، پسرم دیگر منحصر به فرد نیست. بچه می رسد... چیزهای زیادی تغییر کرده است، به جز دختری که 14 سال بعد همچنان چشمانم را روشن می کند و میز من را بازسازی می کند تا با جزئیات آن هماهنگ شود و پسرم که وقت خود را صرف اختراع نحوه تغییر بافت ها و افکت ها در بازی های شبیه سازی می کند. .
اوقات خوب خوشحالیم که ما توانستیم این همه تغییر را ببینیم ، سازگار شویم و از آنها لذت ببریم که کلیشه های ازدواج ما را تغییر داد.
مناقصه، خوب است که شما کابل را در اینجا پیدا کنید.
خوب است که او کسی را پیدا کرد که کابلها و قلبش را شکل دهد زیرا او هنوز دختری است که چشمانش را روشن می کند ... به همین ترتیب پسری که با عشق به من نگاه می کند باعث ایجاد پروانه در معده من می شود.